Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
104 VETLE VISLIE
Men korleis kjærleiken vann yver hate, skal eg
no fortjelja dykk sannfærleg, plent soleis som det
gjekk til, og ingen ting fordylja.
Eg var nettupp komen heim fraa ei lenger ferd
til næraste by, der eg hadde vore nokre vikor, daa
ho mor sa til meg, medan me sat og aat middag:
Det er sant, Leiv, sa ho, lat meg segja det, med eg
kjem det i hug, — eg skal helsa deg fraa Torgrim
Midbø,
— Torgrim? sa eg. Hev han skrive til deg?
— Nei, han er komen att fraa Amerika, baade
han og kona hans, — ja, du veit han er gift med
Ingebjørg Norbø?
— Jau, eg hev høyrt det. Han drikk vel like
fælt, han?
— Nei, han drikk no ikkje meir han helder no,
svara ho. Doktaren segjer han hev tæring, og at
det gjeng so spøkjeleg fort med honom, han hev
ikkje att meir en eit par vikor elder so.
— Det var aa venta det, sa eg, soleis som han
hev livt.
— Aa ja, Gud bære honom . . han hev vore ein
hardhaus; men no hev storemannen bøygt hjarta
hans.
— Aa, han er vel berre rædd for aa døy?
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
