- Project Runeberg -  Misterje /
212

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

ze swemi płucami. Czuję, np. w tej chwili, że serce
mi pęka. Czy nie sądzisz, że dobrze byłoby zwró-
cić się do doktora? Lecz powiedz, przez litość,
jak mogę iść do doktora, nie mając jednego oera
w kieszeni?

— Ależ pani słyszała przecie, że z całego

serca gotów jestem pożyczyć. Może mi pani oddać,
kiedy pani będzie mogła.
— Zresztą, to zupełnie wszystko jedno, czy
pójdę do doktora, czy nie — ciągnęła znowu jak
dziecko uparte. Czyż ktokoiwiek mnie pożałuje,
gdy umrę?... W jednej chwili zmieniła ton. Rozwa-
żając spokojnie — mówiła — nie widzę powodu,
dlaczego nie miałabym wziąć twych pieniędzy? Skoro
brałam je dawniej, czemuż nie miałabym przyjąć
teraz? Wcale nie jestem tak bogata, aby... Chodzi
o to, że kilka razy wybierałeś, jak naumyślnie, ta-
kie chwile, gdy byłam silnie poruszona i kiedy
z góry wiedziałeś, że pieniędzy nie wezmę... Tak,
tak było! Robiłeś to naumyślnie, aby swoje pienią-
dze zachować, pomimo że masz ich tak dużo. Są-
dzisz może, że tego nie zauważyłam?.. Proponu-
jesz je znowu, lecz dlatego jedynie, by mnie upo-
korzyć... a potym będziesz się cieszył i tryumfował,
że byłam zmuszona przyjąć od ciebie jałmużnę.
Ale nie mam innego wyjścia... rzeczywiście, zmu-
szona jestem wziąć twój datek, i będę ci zań
wdzięczną serdecznie. Bóg widzi, byłabym szczę-
śliwa, gdybym mogła obejść się bez twojej pomocy!
Musisz jednak wiedzieć, że przyjechałam dzisiaj
nie z powodu tych pieniędzy — mówię prawdę —
wierzysz mi, czy nie, Nie sądzę jednak, abyś
był tak nikczemny i mnie o to posądził... Ile mo-
żesz mi dać Simonsenie?... Nie bierz tego tak do
serca i wierzaj mi, że mówię zupełnie szczerze...

— lle ci potrzeba?

212

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0222.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free