Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
104
er nd lítið orðið eftir af Islendingnm; áður voru
vík-ingar og önnur afarmenni hrœddir við ])á, en • nú
dregur liver sjóþvœttingur dár að þein).
J ó n:
Ekki veit óg hvort hanu Jóu minn lætur
útlenzk-an mann lengi draga dár að sór, en full mikill vandi
finst mór orðinn að lifa í landi þessu, þegar manui
er meinað að gefa kunningja sfnum á kjaftinn, ])ó líf
HgSÍ við.
G v eiá d u r:
llvað er [wrna austur á hæðinni? l’að er
annað-hvort útilegumaður eð’a skollinn.
G u d d a
frá t jnUlinu:
Þegiðu, Guðrauudur, kondu nú ekki ineð neinn
hógórna hór fram á fjalli !
Ást:\ krnuu i’rá tjaidinn og ©r lilivst um og liort’a.
Gvenilur:
Skumnii uiig ef þ&ð er anuað en skollaus
útilegu-maður.
G u d d a
frA tjaMinu :
Og ])egiðu, (ívendur, húshóudinn ætlar a’ð tala.
S i g u r S u r:
Förum hægt; livað er líkara en að eitthvað óhreiut
sé hór á ferli. Jón, mundu að hafa andvara á þór í
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
