Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Samuel Rheen. The varda mycket aff ræfvarne ihælrefuen, huilka
draga naogra tusond tillsamman till sine kulor. H. e. Plurimum
discrepuntur à vulpibus, quæ aliquot millia earum deferunt in speluncas suas.
Scilicet & vulpes hoc genere utuntur pro cibo, sicut ipse docet,
ostenditque, ideo non parum Lapponibus afferri damni, quia vulpes
hoc cibo satiatæ non attendunt escas, per quas alias à Lapponibus
capiuntur. Tertio rangiferos qui eos itidem devorant. Idem:
Renarna upsluka och desse fiellmoes i siinnerheet om sommartiid. Hoc
est: Etiam rangiferi deglutiunt mures hosce montanos, prasertim
tempore æstatis. Ad postremum insidiantur & canes ipsis, quibus
pariter præbent pabulum, sed quod observandum, priore tantum
sua parte, posteriorem aspernantur, forte, quod malignum quid
in ea, canibusque noxium. Idem: The varda miicket af hundarne
ihiat refna, men the foertara allenast den fræmdre, och icke den efdre
deelæn. Hoc est: Discerpuntur plurimum à canibus, sed hi priorem
tantum partem eorum, non vero posteriorem absumunt. Sicut autem
malum hoc per hæc remedia submovetur, ita sibi ipsi aliquando pœna
solet esse. Ut cum gustat herbam ab eo renatum tempore, quo
priorem absumsit. Olaus Magnus. Vivit hoc agmen, donec non
gustaverit herbam renatam. Vel cum alias se privat vita sua, id quod
duplici fit ratione, nam vel inter ramos suspensa diem obit, vel in
aquas præcipitem se agit. De quo utroque Samuel Rheen: Nær
the vilia foers vinna, loepa sombliga asthem opitræn,och hængia sig
emellam tvve klufueta quistar, sombliga drænckia sig sielva, vvatnet ther
naogre tusende pao ett rum finnes liggia doedæ. Hoc est: Cum disparere
volunt, quædam enituntur in arbores, & se inter ramos suspendunt
bifidos, quædam se sponte suffocant in aquis ubi sæpe aliquot millia eorum
uno loco in cumulum conjecta reperiuntur mortua. Quod videtur
innuisse etiam Olaus Magnus, quando ita scripsit in superiori loco:
Conveniunt gregatim, quasi hirundines evolaturæ, sed stato tempore
moriuntur acervatim cum lue terræ. Ultimum genus, quod & ipsum
nominari à Samuele Rheen debuerat, sunt lepores. Nam & hi numero
non exiguo in Lapponia occurrunt. Æstimantur propter
pellem, maxime hyberno tempore, quo mire candet, sicut
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
