Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
264
laa baade alvor og gjøn i ordene. «Ke du mein
om da?»
Beret hadde sluppet armen og tidde.
Og saa kom Sørine fram med noen av de tankene
hun hadde gaat med saa længe: «Hans Olsa vild
meg ikkje ainna end godt den tia han va iliva, e
trur kje han kan ha nokka imot dette heller.»
Beret tidde fremdeles. Dette syntes Sørine var
underlig; hun hadde ventet hun skulde bli glad,
og nu kj endtes det pludselig som hun sat langt
unna hende.
«Kem da skuld va med?» spurte Beret saa lavt
at den andre hadde vanskelig for at opfange
ordene.
Da blev Sørine ivrig:
«Ja sir du, det netop da! Folk synes han e rar,
og no veit e kje rekti––––men da kjæm bære
an paa de ikkje kjend han, før da kan du tru meg
paa, at beire hjærta––––.»
«Ha’n snakka med deg?» spurte Beret skarpt.
Sørine syntes hun merket haan i maalet, og
kunde slet ikke forstaa det:
«Du trur no vel ikkje, at e ha gaat og fria aat
han?»
«Kjære deg, e veit daa kje kern du snakka om!»
lo Beret bittert.
Sørine var straks forsonlig igjen. Her hadde hun
tænkt bare paa sit og ikke forklaret sig skikkelig!
— — «Jau, sir du, det han Tambur-Ola. Og no
ha’n snakka frampaa saa lengje at e maa gje han
svar.»
Pausen blev lang. Sørine ventet til hun blev
traurig. Her hadde hun kommet for at betro
Beret den største heinmelighet og faa hendes
mening, ikke akkurat fordi hun trængte den — for
ikveld hadde hun bestemt sig paa hvad hun vilde
gjøre — men fordi hun kjendte saan trang til at
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
