Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Liber XVI. De ecclesiasticis disciplinis - Cap. LI. De varietate ægrotantium, morborum, & medicinarum - Cap. LII. De podagræ incommodis
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
hujusmodi calculi, & renum, totaliter auferre, vel in magna parte alleviare solent. | Medicinæ simplices gratiores. |
Illi autem medici laudem majorem assequuntur, qui simplicioribus medicinis vtentes, | |
frequentius languores curant. Nec ingrati sunt genti, quando physicis adductis | Masculi generantur e sene & puella. |
rationibus persuadere norunt, e conjugio senum virorum & puellarum, gigni masculos | |
potius, quam fœmellas. Item qui inducunt ægrotos verbis solatiosis, vt amœnitatem | |
locorum virentium, & garritum avium, immo & ranarum eligant, pro | Verba solatiosa prosunt. |
restauratione sanitatis. Sunt præterea frequentissimi chirurgici in terris illis, eo quod | |
gens illa vix diem, vel horam sine conflictu præterire sinit. | Chirurgici ples. |
De podagræ incommodis. | |
CAP. LII. | |
QVIA hoc quoque malum solos magnates in Aquilone cruciandos | |
detinet, nec ante subeundum sepulchrum fatigatos | |
relinquit, volui tessimonium Cassiodori lib. X. Epistolarum | |
e verbis Theodahadi Gothorum Regis, adducere in | |
hac forma: Hæc passio insanabilis, & sanitas passibilis, | Descriptio podagræ. |
ligat solutos, contrahit nervos, & decrescere facit corpora, | |
quæ nulla sunt mutilatione truncata. Constantibus membris | |
proceritatis mensura perit, & minor cernitur, cui nihil subductum | |
esse sentitur. Subtrahuntur superstiti ministeria | Corpus vivum sine motu. |
membrorum: corpus vivum est, nec movetur, & inter insensibilia redactum, iam | |
non proprio voto, sed motu fertur alieno. Hæc viva mors supra omnia tormenta | Mors viva. |
sana dicitur: & melius habere sertur, qui evasisse causas tanti periculi non probatur. | |
Deserit quidem dolor, sed dimittit reliquias fortiores, & novo infelicitatis exemplo, | Reliquiæ fortiores. |
passio videtur a fœdere, & æger non desinit ægrotare. Appendia ipsa cruciatis | |
debitoribus aliquando soluuntur. Ista autem vincula sunt, quæ cum semel potuerint | |
iliigare captum, nesciunt in tota vita dissolvere. Infelicia signa relinquit abscedens, | Mores Barbararum gentium. |
& more gentium barbararum hospitium corporis occupatum, suis judiciis | |
violenta defendit: ne vbi ferox ista cœpit succedere, adversa illuc sanitas audeat | |
fortassis intrare. Hoc licet omnibus videatur esse contrarium, illis maxime, qui armorum | Podagra armarior exercitatis in armis. |
exercitatione floruerunt: ne membra illa durissima languoris decoctione mollescant: | |
& qui a hoste foris superari minime potuerunt, ab interna: potius contrarietate | |
vincantur. Grave est ergo viro forti sic vivere, vt nec mortem possit implere. | Remedia ex aquis. |
Vtantur ergo aquis primum potu delinitoriis, deinde thermarum exhibitionibus | |
siccativis: vbi merito indomabilis cervix illa passionis flectitur, quando interna plurima | Virtus interna & externa. |
effusione mundantur, exteriora attractiva virtute libera fuerint, & velut duobus | |
auxiliis congregatis in medium missa superantur. Amentur aquæ munera concessa | Munera aquæ concessa divinitus. |
divinitus. Contra illam humani generis debellatricem, data sunt opportuna | |
munimina lavachrorum: & quam non edomat juge decennium, non mille potionum | |
molliter introitus, voluptuosis aquarum remediis effugatur. | |
Aquas vero Bormias siccativas appellat hic autor, circa vrbem | Aquæ Bormiæ. |
Ticinuni scaturientes. | |
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>