Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Liber Undecimus. De bellis glacialibus - Cap. XVLI. De fidelibus secretariis, & eorum vtilitate - Cap. XLVII. De prudenti commissione Principum
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
| evidentioribus causis innocentes absolvant. Et hoc honorabile decus est, quando | |||
| indisputabili testimonio vocem afferunt antiquarum chartarum, quibus improbi litigantes | |||
| ratione convicti, obedire cogentur. Ament ergo justitiam (de qua nemo | |||
| conqueri poterit ) vt indissolubilem in omni objecto & eventu, ac necessariam valeant | |||
| Veritas firmanda. | firmare veritatem, quo publica tranquillitas inducitur: quæ omnibus exhibebit | ||
| Assentatores evertunt regna. | accommodam vtilitatem. Tales itaque secretarios domini terrarum habeant, & diligant, | ||
| non assentatores & adulatores, qui regna citius evertunt, & principes enervant, | |||
| quam quivis truculentissimus hostis. | |||
| |||
De prudenti commissione Principum. | |||
CAP. XLVII. | |||
| RECEPTVM est a majoribus, atque recte observatur ab | |||
| Reges bene imperantes tutius regunt. | omnibus, quod illa dominia, seu regna, optime gubernantur, | ||
| quando Reges bene imperare didicissent, immo & | |||
| tranquilliter, quando subditi fideliter obediant Regi justa | |||
| imperanti. Verum vt prudentius, & securius vtrobique agatur, | |||
| vtrunque semper servare necessarium est. Quis enim | |||
| Obedientia subditorum. | parere ei potest, qui imperia nescit, aut vnquam addiscere | ||
| curat ? Subjectorum quidem obedientia a Principis prudentia, | |||
| Dures imperiti fallunt. | atque doctrina proficiscatur oportet. Itineris duces, | ||
| qui recte antecedunt, e suis vestigiis hoc præstant, vt qui eadem terunt, nunquam | |||
| Virtus bonorum equorum. | oberrant. Qui vero errabundi ducunt, & seipsos perditum eunt, ae alios in præcipitium | ||
| rapiunt. Atqui vt equestris munus militiæ habetur, mansuetum equum reddere, | |||
| Officium regium. | nec respuentem frena, nec duriore cervice obluctantem, vt infra de conditione | ||
| bonorum equorum lib. XVII. cap. X. & XI. dicetur: sic Regium officium est, | |||
| populum vltro obsequentem reddere, & gratia, benevolentia, æqualitate, benignitateque | |||
| sic homines sibi devincire, vt sponte sua parere studeant, nec imperata detrectent, | |||
| Principis facilitate sæviunt subditi. | aut iniquo animo obsequantur. Contra autem videndum erit, ne facilitate | ||
| Principis cives inpetulantiam, & sævitiam ( vt superius lib. VIlI. cap. XXXI. | |||
| dictum est ) convertantur. Sic qui mites ingenio principio erant, cum se contemni | |||
| Oblivio clementiæ quando. | vident, acerbiores fiunt, & durius regnant. Principes enim, dum sibi ab insidiis | ||
| subditorum cavere cogentur, clementiæ, misericordiæ, & benevolentiæ obliviscuntur, | |||
| vt de | |||
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
