Aliena cupientes propria prædunt. | Sed revera quantum annisi sunt alienas diripere, laniareque fortunas, & libertates, tantum |
| more aranearum, præsertim Dani, melioribus bonis sua, vel majorum industria |
Ioannes rex Daniæ. 1500. | partis, sese eviscerarunt: cujus rei apertius documentum posteris Regibus inter alios |
| Rex Ioannes circa annos Domini. M. D. reliquit. Hanc nanque vrbem, & arcem magnis, |
| difficilimisque bellis, & gravibus expensis potitam, maxima totius Danici regni |
| sui jactura aliquot annis, commeatu, & pecunia pro milite alendo navigiis a Dania |
| importatis, servavit. Non enim a Gothicam gente, quæ prædictæ arci parere solet aliud |
| tributum vlla vi, aut pactis obtinere potuit, quam omni momento porrigere consueverunt |
Iactura fisci in aliena regione servare castra. | inexorabilibus inimicis: quo factum est, vt non tam annua proprii fisci jactuara, |
| & exinanitione gravatus, quam incolarum tumultu, & vexatione attædiatus, eam |
| vrbem, & arcem, impositis aliquot militum præsidiariis turmis, reliquerit expectationi |
| melioris eventus, ne forte seditione inter nobiles variis ingeniis suorum fautorum |
| procurata, vel aliter exorta, hanc arcem tanquam asylum haberent præconcepti livoris |
| sui in æmulos Danorum cooperatione peramplius extendendi, ac vlciscendi. |
| |
| |
| |
| De stratagemate Henningi Gad Electi Lincopensis. |
| |
| CAP. XXII. |
| |
| CONDITIONIBVS igitur Danorum præsidibus rationabiliter |
Heningus Gad electus Episcopus Lincopensis. | vt abirent exhibitis, & contemptis, non impigre |
| aderat astutissimus vir in hoc titulo prænominatus, |
| quin & ipse (Romæ sub Alexan. VI. educatus) aliquem arriperet |
| modum, eam civitatem ad Gothicam reducendi coronam: |
| vnde & jussit tibicines mediæ noctis tenebris sub ambitum |
| murorum ad Meridionalem partem tacite penetrare, ibique |
| astantes clangorem tubarum, quam terribilius possent, emittere: |
Stratagema. | ipse vero singulis bellorum instrumentis Occidentaliori |
| parte admotis, validorum armatorum agminibus aggressus facile scalis adhibitis |
| muros plurimis in locis transcendit, dum obsessi ad tubarum sonitum subito terrore |
| perculsi, vrbem delensuri coirent, veluti eo loco de summa salute certamen adesset. |
| Sed cum hostes in mediis plateis turmatim advolare viderent, prout poterant, |
| eos exturbare nitebantur. Verum quia resistendo nil poterant, fugiendo ad arcem Regiam |
| sese tuendos accelerarunt. Nec ibi diu sive vexatione fuere: nam præter cædem, |
Obsidio soluta. | & infelicem famem, gravi ægritudine ducti, arcem honestis conditionibus antea spretis, |
Mulieres mœnia defendunt. | iamque petitis & acceptis, ipsi Electo nomine Gothorum, ac Suecorum Principum |
| sese dediderunt. In hac vrbe defendenda sæpe mulieres pari fortitudine cum viris |
Spartanæ mulieres vexarunt Pyrrhum. | e mœnibus projiciendo saxa lethaliter excipiunt hostes, vti Spartanæ mulieres(teste |
| Iustino) vexarunt potentissimum Pyrrhum. Ideo Plutarcho visum est, ne principes, |
| aut illustres viri, vel nobiles arces, vel civitates oppugnaturi, muros accedant: quia |
Illustres viri mœnia non accedant, et quare | a vilissimis personis, vt servis & mulierculis, æque occidi possunt, vt a fortibus viris: |
| sed memoria prope infami, quia a talibus temere se ingetentes occidebantur. In |
| hac Calmarnia quondam Magnus Rex Suetiæ gravissimas discordias inter Regem |
Discordiæ componuntur. | Daniæ Ericum, & Regem Norvegiæ subortas, per summam prudentiam terminavit. |
| Deinde abnepos eius Rex Magnus, ob temerarium, ac insolens regimen, a proprio |
Cardinales tres & plures alii Apostolici legati in hac vrbe Calmarnensi fuere. | filio Haquino Rege Norvegiæ ibidem extitit captivatus. Præterea in hunc locum |
| venit Guido Cardinalis, atque post eum Nicolaus Cardinalis Anglicus, |
| postea Papa factus, ac Adrianus IIII. nominatus, deinde |
| Guilhelmus Cardinalis Sabinensis, & deinde multi |
| Legati Apostolici: quorum vltimus erat |
| Ioannes Angelus, nunc Archiepiscopus Mediolanensis. |
| |
| De exigua |
| |