Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIX. Robinson finn mannebein
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
114
ting ilt. Men so med ein gong saag han
ei syn so fæl framfyre seg, at han stod
reint som stivna av rædsla. Rundt ikring
paa strandi laag det i store mengder med
hovudskoltar og bein og hender og føter av
menneskje, og ein stad var det grave ei rund
hola i jordi som var full av kol og oska
etter eit stort baal.
Han skyna med ein gong kva det var.
Det var ville manne-etarar som hadde vore
her og halde eit av dei fæle festmaali sine,
og der kring elden maatte dei ha sete og
steikt og ete kjøtet. Han var so teken av
det han saag at han lenge ikkje ein gong
tenkte paa kor stor ein faare dette var for han
sjølv; han tenkte berre paa kor endelaust
djupt menneskje kunde søkkja ned i vill
mannskap og raaskap. Han hadde nok alle
dagar høyrt tale um at det fanst folk som
aat mannekjøt; men kor fælt det var hadde
han aldri gjort seg nokon rett tanke um fyrr.
Det var so elgjelegt aa sjaa paa desse leiv
ningarne, at han sistpaa fekk ilt i magen der
han stod og laut snu seg or vegen eg kasta
upp. Daa var det som han kjende seg noko
lettare, og han skunda seg og gjekk derifraa;
han orka kje sjaa paa dette lenger. Han
tok paa heimvegen med det same og gjekk
berre og takka Gud for han var fødd hjaa
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
