Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VII. Øyi og vraket
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
38
greida seg som best lian kunde. Han fann
nokre timberstokkar og fjøler og batt dei saman
til ein flote. So tok han og bar ei kista
med matvaror utpaa og nokre fiaskor og alt
det verkty lian kunde firma, tvo byrsor og
tvo pistolar og kulor og krut og mangt anna.
Og til slutt balla han saman nokre klæde
og tok med ; for han saag nettupp at dei klædi
han hadde lagt etter seg uppaa slrandi dreiv
av med det same sjøen tok til aa lløda.
No var floten full-lasta, og han tok av
stad, utan segl og utan ror. Han hadde berre
eit par aarestubbar til aa hjelpa seg med. Men
sjøen var roleg, og vinddraget og straumen
gjekk inn mot land, og det hjelpte til at
sjøen no heldt paa og flødde. Det gleid fint
innetter, men ikkje beint mot strandi. Strau
men tok ei noko onnor leid burtetter, og
Robinson freista aa fylgja han so godt han
kunde. Han visste at straumarne ofte førde
inn i dei tryggaste hamner og elveosar.
Det gjekk som han hadde tenkt. Daa
han hadde drive eit heilt langt stykke, kom han
inn mot ei liti fin vik. Men daa hadde det
so nær gjenge gale. Han støytte mot ein
grunne, so floten vart liggjande fast med den
eine enden og var aat aa søkkja nedi med
den andre. Robinson maatte staa og halda
og støda paa førnaden sin eit langt bil, til
sjøen hadde flødt endaa meir og floten dreiv
Jaus att. So kom han seg inn i ein liten
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
