- Project Runeberg -  Misterje /
195

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XI

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

wić cichutko. Od czasu do czasu rozlegał się szcze-
biot jakiegoś ptaka.

Nagel przystanął. Dagny zatrzymała się również.

— Jak strasznie tęskniłem za panią przez te
trzy dni — zawołał. Ach, niech się pani nie prze-
strasza! Przecież prawie nic jeszcze nie powiedzia-
łem! Wiem, że nic nie osiągnę. Co do tego ża-
dnych nie mam złudzeń! Zresztą, może mnie pani
nawet dobrze nie rozumie—nie tak zacząłem, jakby
należało... wymknęło mi się... powiedziałem to,
czego wcale mówić nie miałem zamiaru...

Urwał. Ona rzekła:

— Jaki pan dziwny!... Co panu dziś jest?

Chciała iść dalej.

Zatrzymał ją:

— Droga pani, proszę, niech pani zaczeka
chwilę. Niech pani ma dla mnie dzisiaj trochę po-
błażania. Lękam się mówić, boję się, że mi pani
przerwie i każe odejść. A jednak rozważałem to
podczas długich, godzin nocy bezsennych.

Wciąż patrząc na niego zapytała zdumiona:

— (o to wszystko znaczy?

— Co to znaczy? Pozwoli mi pani powie-
dzieć prawdę? To znaczy... znaczy... że kocham pa-
nią, paano Dagny! Właściwie, nie rozumiem, dla-
czego to panią tak zdumiewa? Jestem przecież
z krwi i kości, spotkałem panią i pani mnie ocza-
rowała. Zdaje się, że w tym nic niema dziwnego.
Być może jednak, że byłoby lepiej, gdybym się
przed panią do tego nie przyznawał.

— Nie! Pan nie powinien był tego mówić!

— Do czego to człowiek bywa zdolny! Na-
wet spotwarzyłem panią przez miłość! Nazwałem
panią straszną kokietką i próbowałem poniżyć, jakby
na pociechę samemu sobie, jakby przez zemstę, za to,
że pani dla mnie jest stracona—przecież wiedziałem

195

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0205.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free