Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
wszystko... Mamy teraz kłopoty finansowe i racho-
waliśmy na tę zapłatę.
— [le panu potrzeba, aby wyjść z tych tru-
dności? — zapytał Nagel.
— Boże uchowaj! — wykrzyknął głośno Mi-
nuta. — Niech pan o tym nie wspomina nigdy!...
I to, co pan dał, jest już dla nas zbytkiem. Bra-
kowało nam sześciu koron, tymczasem siedzę sobie
spokojnie i mam ich dwadzieścia z pana łaski...
Niech Bóg to panu wynagrodzi!... Tych sześciu
koron domagał się kupiec, któremu jesteśmy winni
za kartofle i inne wiktuały... przysłał nam rachunek
i obaj ze stryjem łamaliśmy głowy, skąd wziąć
pieniędzy... Teraz wszystko załatwione... możemy
zasnąć spokojnie i zbudzić się jutro bez troski.
Pauza.
— Dobrze... A teraz najlepiej będzie, jeżeli
dopijemy wina i udamy się na spoczynek — rzekł
Nagel, powstając— „Prosit!” Spodziewam się, że wi-
dzimy się nie poraz ostatni. Musi mi pan obiecać,
że pan mnie odwiedzi znowu. Mieszkam pod Ne 7,
jak to pan pewnie zauważył... Dziękuję bardzo...
Nagel wyrzekł te słowa tonem tchnącym szcze-
rością i mocno ścisnął dłoń Minuty. Odprowadził
swego gościa na dół, aż do drzwi. Tu zdjął aksa-
mitną czapkę, jak to już zrobił poprzednio i ukło-
nił się nizko.
Minuta odszedł, cofając się plecami i składa-
jąc niezliczoną moc ukłonów. Pomimo widocznych
wysiłków nie był zdolny wymówić słowa.
Nagel wszedł do restauracji i bardzo grzecz-
nie przeprosił Sarę za to, że się spóźnił na kolację.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
