Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VII
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
118
— Ja, tomta reis ikkje frå de, berre læt’n
kom med hustømre, du, sa Johan og stod og
trippet, så fin og nett som en eventyrprins, med
solstøvet som en glorie om det lyse hodet.
Da søstrene stod ute på den grå veien sa Ane:
— Ska vi sjå bort åt far og mor?
De gikk litt og tidde. Det var en vakker sol*
skinnsdag. Halve fjorden luet som et blankt
speil i solskinnet. Den andre halvdelen lå svart
av skygge fra storfjellet, og skyggen strakte her
og der lange tunger og strimer, likesom sprek*
ker og skår i det blanke fjordspeilet. Løvsko*
gen borte i Holstadåsen tindret, som rislet der
en ustanselig, blinkende sølvstrøm nedover lien.
Og den store, endeløse skogen op gjennem da*
len skinnet, med et skjær av gull over alle
toppene.
Ane sa, da de hadde gått litt:
— E veit ikkje om du vil fortell me, kem dæ
er? Men e kunn då sjå på de, at dæ er ein, som
hell a de, og som du er gla i.
Elen Anna drog tørklædet dypt nedover pan*
nen, enda hun hadde solskinnet i nakken, og
bøide hodet:
— Ja!
Det lød mest bare som en hvisking.
— Kjen e ’n?
— E veit ikkje. Han e på kontore ute på
bruket.
— Ja, sa Elen Anna glad.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
