Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
29
heller, som hun bar fisk til. Og prestfrua hadde
sagt en dag at hun hadde glemt hvordan en
skilling så ut. Presten får tienden i natur hadde
hun sagt.
Hun gikk ut i kamret og tømte dallen.
Da hun kom inn igjen blev hun ved:
— E veit heller ikkje kva vi ska med pengæ,
når vi får alt vi treng, bare vi bær fiskjen åt
di som ikkje fiske sjøl. Treng vi en mjølke*
bkvæt så får vi ’n der di har. Og bær vi ei bør
kveitrækling bort te en gard, så får vi et sau*
lår eller ty til en stakk med oss heimatt.
— Sjå her, sa hun:
Her om dagen fekk e ei heil korg med ull
for et kvarter saltsei. No ska e spinn og bett
våtta og hosa åt kam. Så lenge Vår Herre ikkje
tørn fjor’n for fesk, bi ikkje vi hverken klælaus
eller matlaus.
Hun snudde sig til gruen og løftet fiskgryten
av skjellingen:
— Nu fikk de sætte sig til bords, og få sig
kveldsmat.
Der stod en seng ved den innerste vegg. Og
under framglaset var der en lav benk.
Da de hadde spist slo pikene benklokket op
mot veggen og drog ut underdelen av benken så
den bredte sig som en bred seng i stuen.
De la sig i benken, og lå lenge og lyttet, om
far og mor var sovnet.
Og da de hørte de jevne, litt durrende ande*
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
