Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
66
og stræva med Ting, som ein ikkje hadde til Leksa,
og som ein ikkje hadde Bruk for til i Morgo, og
det paa ei Tid, naar dei andre fekk gaa ute og driva,
det var altfor ille. Og det vart ingenting av. Daniel
kunde i Grunnen ikkje læra det, som han ikkje
hadde til Leksa. Det varde ikkje lengje, fyrr han
totte han kunde taka seg fri for dette Arbeidet ein
Dag imillom; og sidan vart Fridagarne fleire og fleire,
og dermed Arbeidet tyngre og tyngre^ tildess han
endeleg leet det gaa i Gløymeboki. Han slog seg til
Ro so godt han kunde. Men han vart gangande all
Tidi sidan med uheilt Samvit, og med ei gnagande
Kjensla av, at han var etter dei andre og ikkje hadde
sine Saker i Orden.
Den, han no hadde aa halda seg til, og som han
jamt gjekk til i sine Fristunder, var Kristian Bliland.
Denne snakkad ikkje stort, men han hadde Bøker,
som han las upp av, mest »Folkevennen« av Ole Vig
og annat dilikt. Her fann Daniel att mykje av dei
Tankarne, han hadde lært av Kapellanen. Og det
var som han trudde endaa meir paa desse Tankarne
no, daa han saag, at der var fleire um dei, og at dei
var aa lesa paa Prent.
Sidan kom han ofta fram med Ting, som
Kapellanen hadde sagt, og som han visste, Kristian vilde
lika. Det var ikkje altid han sagde, kor han hadde
slikt ifraa; stundom visste han det kanskje ikkje
klaart sjølv.
Det, som Daniel av eiget Hovud kunde finna ut, det
vaagad han sjeldan aa koma fram med; for naar han
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
