Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
41
upphavleg er skrive i 1856 paa riksinaal og seinare
uansett paa norsk:
«Som maanen i ei vetrenatt
eg er 30 tunn og bleik:
for mange tankar faa meg fatt,
at eg er smal og veik.
Av underjordisk eld eg er
som maanen sunderbrend,
og vatn eg 8103 og enno slær
paa logen i meg tend.»
Der maa ha vore ein sterk livshug og mykje
ofse i den ikaren daa han var un>3. Og 80 ein lang
strid iniiUoin høge og 1H2.30 hugdrag, milloiii ljos
og inzn-kei-. Bilete vm eit slokna eldberg høver
godt: Andletet hans var magert og rukkut, han
IHH^ sliten og trøytt ut, og likevel var der ei glime
i augo som synte at elden enno ikkje var sløkt.
Vinje var ingen vakker mann; me finn dei
same dra^i i andletet hans som i hans verk og livs
soge: satyren, spottegauken, og den tunglynde
folkeskaJden som hadde lide meir vondt enn folk
visste av.
Han var lan^iSitt og heller ljot; andletet vart
tidleg gamalt og skinnturka, det eine auga noko
større enn det andre. Munnen var noko skeiv, og
det myrkebrune oftast uflidde skjegget dulde ikkje
heilt dette lytet. Dessutan var nan lang og leda
laus, skakk og skeiv; i mange aar var han halt,
og gjekk gruv og lyfte føtene høgt som gjekk han
paa ein heieyeg millom store steinar. So brydde
han seg heller ijflkje vin aa hama seg; han gjekk
oftast i KIZe6« som ikkje passa, og loslitne og falma
var dei som) oftast attaat. Han var sien^^eie^ og
slurven, uvyrden og traindNriHZ-, og vanvyrde van
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
