Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VI. Zanik słońc. — Powstawanie mgławic
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
123
gwiazdą jak ono, potrzebaby 100.000 bilionów lat. Przypuśćmy
teraz, że jest sto razy więcej gwiazd zagasłych niż świecą-
cych — to przypuszczenie nie jest wcale nieuzasadnione —
prawdopodobny czas najbliższego zderzenia wyniesie wtedy
1000 bilionów lat. Czas świecenia słońc wynosi setną część
powyższej liczby t. j. 10 bilionów lat. Zgadza się to z tern,
że życie na ziemi trwa około miliarda lat i czas ten jest na-
turalnie tylko drobnym ułamkiem tego czasu, w ciągu którego
słońce wysyłało i wysyłać będzie światło. Oczywiście większe
jest prawdopodobieństwo, że słońce zderzy się z mgławicą, te
bowiem bardziej rozpowszechnione są w przestrzeni. Ale w tym
wypadku zjawisko będzie takie same, jak przy przejściu ko-
mety przez koronę słoneczną: nie ma wówczas żadnych waż-
niejszych-skutków zderzenia z powodu małej zawartości ma-
teryi w koronie. Nie mniej takie wtargnięcie w mgławicę
przypuszczalnie bardzo znacznie przyspieszyć może zderzenie
się z innem słońcem, gdyż w mgławicach, jak pomówimy po-
niżej, nagromadzone są ciała niebieskie ciemne i świecące.
Niekiedy na niebie zapalają się nowe gwiazdy, które po
jakimś czasie tracą na blasku i gasną lub schodzą do bardzo
nieznacznej siły świetlnej. Najosobliwszy z tych ciekawych
wypadków zaszedł w lutym 1901, gdy nowa gwiazda pierw-
szej wielkości zabłysła w grupie gwiezdnej Perseusza. Gwia-
zdę tę odkrył z rana 22 lutego 1901 szkot Anderson, wtedy
błyszczała ona nieco silniej niż gwiazda trzeciej wielkości.*)
Na fotografii zdjętej tylko na 28 godzin przed tern odkry-
ciem, gwiazdy wcale jeszcze nie ma, chociaż gwiazdy dwuna-
stej wielkości widzialne są na tej płycie. Przez ten krótki
przeciąg czasu siła świetlna nowej gwiazdy musiała więc po-
większyć się przeszło pięć tysięcy razy. 23 lutego blask jej
przewyższył wszystkie inne gwiazdy prócz Siriusa, 25 — była
*) G w iazdy w edług ich. siły św ietlnej dzielą się na „wielkości1
4
cyfram i porządkowem i oznaczone, najsilniejsze m ają najm niejszą cyfrę.
Gwiazda pierwszej wielkości dla obserw atora ziemskiego świeci 2,52
razy silniej niż drugiej; druga — 2,52 silniej niż gw iazda trzeciej w iel-
kości itd.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
