Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Icelandic Reader
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
tóku vel við Gunnari, hann settist niðr á meðal þeirra, ok
fannst þat ekki í tali þeirra, at þar hefði missætti verit í meðal.
Þar kom niðr rœða Gunnars, hversu þeir brœðr mundu því
svara, ef hann bæði Hallgerðar. Vel segir Höskuldr, ef þer er
þat alugat. Gunnarr segir ser þat alvöru: en svâ skildu ver
næstum, at mörgum mundi þat þikkja líkligt, at her mundi
ekki samband verða. Hversu lízt þer, Rútr frændi? segir
Höskuldr, Rútr svaraði: ekki þikki mer þetta jafnræði. Hvat
finnr þú til þess? segir Gunnarr. Rútr mælti: því mun ek
svara þer um þetta, er satt er; þú ert maðr vaskr, ok vel
at þer, en hon er hlandin mjök, ok vil ek þik í öngu svíkja.
Vel man þer fara, segir Gunnarr, en þó mun ek þat fyrir satt
hafa, at þer virðit í fornan fjandskap, ef þer vilit eigi gera
mer kostinn. Eigi er þat, segir Rútr; meir er hitt, at ek se
at þú mátt nú ekki viðgera; en þótt ver kaupim eigi, þá
vildim ver þó vera vinir þínir. Ek hefi talat við hana, segir
Gunnarr, ok er þat ekki fjarri hennar skapi. Rútr mælti:
veit ek at báðum er þetta girnda ráð, hættit þit ok mestu til,
hversu ferr.
Rútr sagði Gunnari ófregit allt um skapferði Hallgerðar,
ok þótti Gunnari fyrst œrit mart, þat er áfátt var, en þar kom
síðar, at saman dró kaupmála með þeim. Var þá sent eptir
Hallgerði, var þá talat um málit, svá at hon var við. Létu
þeir nú sem fyrr, at hon festi sik sjálf; skyldi þetta boð vera
at Hlíðarenda, ok skyldi fara fyrst leyniliga, en þó kom þar,
er allir vissu.
Gunnarr reið heim af þíngi, ok kom til Bergþórshvols, ok
sagði Njáli frá kaupum sínum; hann tók þessu þúngliga.
Gunnarr spyrr hví Njáli þótti þetta svâ úráðligt? Þvíat af henni
man standast allt it illa, er hon kemr austr híngat, segir Njáll.
Aldri skal hon spilla okkru vinfengi, segir Gunnarr. Þat man
þó [svâ nær fara, segir Njáll, en þó mant þú jafnan bœta fyrir
henni. Gunnarr bauð Njáli til boðs ok öllum þeim þaðan, sem
hann vildi at fœri. Njáll hèt at fara. Síðan reið Gunnarr
heim, ok reið um heraðit, at bjóða mönnum.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
