Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Höllin í Karpatafjöllum - 1. Dagbók Tómasar Harkers
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
64
tíma. Það liðu Dokkrir mánaðir. Þá var það
eitt kveld, þegar tunglið var í fyllingu, að
glugga var lokið upp i Iæsta lierberginii —
einmitt í litla turnherberginu þarna i suðaustur
— og það var sagt, að þaðan heyrðist voðahljðð
eins og brjilsemis hræðsluðp: „Hjálpið mér!
hjálpið mér! Hún drepur mig!" — Og ínæsta
angnabliki var eins og stigið væri í gluggann,
og 8vo steyptist maðurinn á höfuðið út fyrir.
Hafið þér ekki séð hyldýpið þar úti fyrir ? Þér
sjáið það fyrir utan gluggaun yðar. En hérna
ofan úr turninum er hæðin mörg hundruð fet.
— Það var ekki mikið eftir af hoBum fyrir
mjúka konuarma til að faðma, þegar hann
fanst þarua niðri á milli klettanna".
Eg get ekki lýst með orðum þeim áhrifum,
sem frisögn hans hafði á mig, sem virtistvera
alveg laus við alla mannlega tijfiuslu. Það drð
niður í honum; það var eins og hanu væri að
taka eftir þvi, hvernig mér yrði við það sem
hann sagði.
„Enginn veit hvað hún hafðist að; en
glugg-inn var litiun aftur, og siðáu var alt kyrt.
Greifinn beið nokkra daga, en avo fór hanu
inn tii hennar á sama tima sem elskhugi
henn-ar hafði hlaupið fyrir ætternisstapanii. Engian
veit, hvað þeim hefir farið 4 milB, en hann
heimsótti hana, að sagt er, á hverju kvöldi um
sama leyti. Það hafa að líkindam verið gleði-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
