- Project Runeberg -  Misterje /
70

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VI

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

minutę. Nie widać nikogo. Rzuca okiem na tabliczkę
przybitą na drzwiach i czyta: F. M. Andresen,
konsulat duński.

Nagel chce odejść. Wtym z okna wychyla się
pociągła, arystokratyczna twarzyczka panny Fryde-
ryki. Oczy jej wpatrują się w niego zdziwione.
Staje znowu. Spojrzenia ich krzyżują się. Ona
rumieni się, jakby przez brawurę podnosi lekko
rękawy i łokciami opiera się o parapet. Pozy tej
nie zmienia długo; wreszcie Nagel zmuszony jest
zakończyć tę niemą scenę i odchodzi. W mózgu
jego błyska dziwaczne pytanie: czy też młoda dzie-
wczyna klęczała? — Pokoje w domu konsula —
myślał — są bardzo nizkie, okna miały najmniej
sześć stóp wysokości, a przestrzeń od górnej czę-
ści futryny do dachu wynosiła może stopę. Za-
śmiał się w duchu, że go takie drobnostki zajmują.
Co go u licha, obchodzi mieszkanie konsula?

I poszedł dalej.

Na przystani robota wrzała. Tragarze, rybacy,
urzędnicy, tłoczyli się w pośpiechu, ruchliwą masą
każdy swoją pracą zajęty. Łańcuchy zgrzytały na
blokach; tu i owdzie rozległy się sygnały, na dwuch
parostatkach, gotowych do odpłynięcia dały się
słyszeć równocześnie przeciągłe świstki. Na morze,
podobne do fali zwierciadlanej, słońce hojnie zle-
wało swe blaski, zmieniające wodę w:złocistą lawę,
z której wynurzały się łodzie i statki. Z olbrzy-
miego trójmasztowca dochodziły dźwięki małej ka-
tarynki. Gdy świstki parostatków i zgrzyt łańcu-
chów milkły na chwilę, jęczała smutna nuta melodji,
jak głos dziewczynki, drżący, iękliwy. Na pokładzie
w takt żałosnej piosenki rozochocona publiczność
wśród konceptów i żartów tańczyła polkę.

Wzrok Nagla padł na drobną, szczupłą dzie-
wczynkę, tulącą do siebie kota, który, wisząc na

70

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0080.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free