Heimskringla. Nóregs Konunga Sogur / 79 (1911) Author: Snorri Sturluson With: Finnur Jónsson Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
	Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf sǫgu Hákonar góða

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>

Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has been proofread at least once. (diff) (history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång. (skillnad) (historik)

K. 15. Þing á Frostu.

Hákon konungr kom til Frostaþings ok var þar komit
allfjǫlment af bóndum. En er þing var sett, þá talaði Hákon
konungr, hóf þar fyrst, at þat væri boð hans ok bœn við bœndr
ok búþegna, ríka ok óríka, ok þar með við alla alþýðu, unga
menn ok gamla, sælan ok vesælan, konur sem karla, at allir
menn skyldu kristnask láta ok trúa á einn guð, Krist Máríu
son, en hafna blótum ǫllum ok heiðnum goðum, halda heilagt
inn vii. dag hvern við vinnum ǫllum, fasta ok inn vii. hvern
dag. En þegar er konungr hafði þetta upp borit fyrir alþýðu,
þá var þegar mikill kurr, kurruðu bœndr um þat, er konungr
vildi vinnur taka af þeim, ok sagði, at við þat mátti landit eigi
byggva, en verkalýðr ok þrælar kǫlluðu þat, at þeir mætti eigi
vinna, ef þeir skyldi eigi mat hafa, — sǫgðu ok, at þat var
skaplǫstr Hákonar konungs ok fǫður hans ok þeira frænda, at
þeir váru illir af mat, svá þótt þeir væri mildir af gulli. Ásbjǫrn
af Meðalhúsum ór Gaulardal stóð upp ok svaraði ørendi hans
ok mælti: »þat hugðu vér bœndr, Hákon konungr, segir hann,
at þá er þú hafðir it fyrsta þing haft hér í Þrándheimi ok hǫfðum
þik til konungs tekinn ok þegit af þér óðul vár, at vér hefðim
þá hǫndum himin tekit, en nú vitum vér eigi, hvárt heldr er,
at vér munum frelsi þegit hafa, eða muntu nú láta þrælka oss
af nýju með undarligum hætti, at vér mynim hafna átrúnaði
þeim, er feðr várir hafa haft fyrir oss ok alt forellri, fyrst
um brunaǫld, en nú haugsǫld, ok hafa þeir verit miklu gǫfgari
en vér, ok hefir oss þó dugat þessi átrúnaðr. Vér hǫfum lagt
til yðar svá mikla ástúð, at vér hǫfum þik ráða látit með oss
ǫllum lǫgum ok landzrétt. Nú er þat vili várr ok samþykki
bóndanna, at halda þau lǫg, sem þú settir oss hér á Frostaþingi
ok vér játuðum þér; viljum vér allir þér fylgja ok þik til
konungs halda, meðan einn hverr er lífs bóndanna, þeira er hér
eru nú á þinginu, ef þú, konungr, vilt nǫkkut hóf við hafa,
at beiða oss þess eins, er vér megum veita þér ok oss sé eigi
ógeranda. En ef þér vilið þetta mál taka með svá mikilli freku,
at deila afli ok ofríki við oss, þá hǫfum vér bœndr gǫrt ráð
várt, at skiljask allir við þik ok taka oss annan hǫfðingja, þann
er oss haldi til þess, at vér megim í frelsi hafa þann átrúnað,
sem vér viljum. Nú skaltu, konungr, kjósa um kosti þessa,

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>