Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Christopher Bruun, 1839-1920
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
delig uvidende om bøndernes tænkesæt og liv,»
segjer han i «Folkelige Grundtanker». «At få sin
ånds beste eie frem for bønder, så de kan skjønne
det, er en stor kunst for en akademiker. I 10 år
har jeg nu øvet mig på denne kunst. Og jeg har
havt al grund til at lægge viljen ved. Hele min
virksomhed afhang jo af om det kunde lykkes.»
Litt hadde han vel lært, segjer han sidan, men
endå vanta det mykje.
Dei som var saman med honom i
kvardagslivet i Gausdal, fortel at han brukte aldri å
skriva foredraga og so læra dei utanåt, langt
mindre øva inn dei, slik som Bjørnson gjorde med
foredraga sine. På einsame turar tenkte han på
det han vilde tala um, og då forma han talene.
Ein må bruka ord ogso når ein tenkjer, og soleis
vart då tankar og ord eitt for honom. Han
arbeidde seg fram til ein sermerkt retorikk, ein som
ikkje var utforma ved skrivebordet. Alt
høyrdest so endefram, greidt og naturleg ut, og slik
er det vel nettupp den høgste talekunsta skal
vera.
Det han skreiv, var like eins. Ein treng ikkje
lesa mange liner av honom fyrr ein kjenner
forfattaren.
Ein har kalla Bruuns talekunst spartansk, og
det er råkande. Han tala samantrengt og klårt,
den eine tanken bygd på den andre, ikkje
uturvande ord eller vendingar.
At han hadde arbeidt so mykje med talekun-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
