Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
109
Handelsmann. Men tvo nye var komne inn att. Dei
hadde fyrr gjenget paa ein annan Privatskule; no
hadde dei voret uppe og stroket, og so skulde dei
prøva ei Skuring paa Fabrikken. Den eine heitte
Gregus Johnsen, ein lang, bleik Fyr, som dei sagde
var Diktar; han hadde endaa skrivet Vers i »Posten«.
Den andre var gamle Vidunderbø. Hans rette Namn
var Underbø; men han hadde vortet namngjeten og
umdøypt, fordi han »snart i ein Mannsalder« hadde
gjenget her inne og stroket til Artium. Men kor
lengje han strauk, og kor ille det gjekk, so heldt
han ut like godt, seig som eit Vidunder. No var
han langt ut i Aari, so dei for Moro Skuld fortalde,
at han hadde ein Son, som var Student, og som i
Eksamenstiderne las privat med Far sin »for aa
hjelpa den unge Mannen fram«. Det var ei aalmenn
Segn, at Vidunderbø som ein ny Jerusalems Skomakar
vilde gaa her inne til Domedag og strjuka til
Artium. —
Meir enn nokongong dyrkad Daniel si huglagde
Møy i sine einslege Draumar. Den Solskinsstundi i
Klokkargarden livde han uppatt og uppatt, og ut
ifraa den diktad han mange lange Eventyr, som altid
sluttad i ein kvit Prestegard millom grøne Tre. Men
daa det leid utpaa Hausten ei Stund, kom der nokot
som gjorde, at han tenkte mindre heitt paa Inga
Holm.
Der kom ei ny Tenest gjenta i Huset. Ho var
fraa Vestlandet og heitte Berta Maria. Det var ei
skikkeleg Gjenta, godsleg og snild, med eit Andlit
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
