Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_104
fast paa; og han hadde ikkje vortet uppblesen. Han
heldt med Klokkaren i all Ting, og gamle Holm vart
meét stant av aa faa slikt Medhald av ein Mann,
som ein daa snart kunde kalla lærd.
Mons Skulemeistar tagde for det meste. Berre
ender og daa kom han stikkande med eit lite
Spurs-maal um eit elder annat, som han lengje hadde ynskt
aa faa Greida paa av kunnige Folk. Daniel svarad
naadigt baade paa det han Visste, og paa det han
ikkje visste, og Klokkar Holm og Mons Skulemeistar
undrad seg storleg yver hans Visdom.
Men det var for det meste Hans Haugums
Visdom, Daniel foor med no.
Daniel tagnad, daa dei nærmad seg Garden.
Han totte alt her vart so heilagt og forunderlegt;
der laag ein Glime, ei Hildring yver kvar Ting, og
alt, han saag, laag liksom og glyrde til han, og
takkad for sist, elder drog paa Gjeipen. Men ei
ga-mall Høna gjekk og kaklad og breidde seg og sagde
tydeleg, Gong etter Gong: Friar? Friar? Friar? —
Daniel vart blodraud. Men han kom inn.
Hel-sad paa Gamlemor, og det gjekk nokonlunde. Helsad
paa Inga; det gjekk skralt. Han var ikkje god til
aa sjaa henne; der lagde seg slik ei Dimma for
Augo, og dessutan kunde han ikkje faa dei upp.
Men det verste var, at han ikkje kunde segja nokot.
Han stod og tagde som ein stor Tosk. Det var
for-argelegt!
Men ved Bordet vart han modigare, daa han
hadde fengje litt ØL Og so fortalde han i Aust og
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
