Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
han til Byen og heilt paa Bryggja. Maren var so
rædd ho skulde ha gløymt aa senda med han nokon
Ting, som han kunde hava Bruk for, og ho spurde
han fleire Gonger, um han ikkje meinte, han kunde
turva endaa eit Nøste med graatt Ullgarn. Men Daniel
meinte, han hadde Ullgarn nok; han var berre so
rædd han skulde koma for seint paa Eimbaaten. So
snart denne hadde lagt til Bryggja, krabbad han seg
umbord, og han sagde Farvæl til Mor si og Bror sin
med Hjartat bankande av uroleg Gleda.
Det ringde tridje Gongen; Baaten sette i med
eit forskræmelegt Yl og tok til aa arbeida seg ut
fraa Bryggja. Farvæl! Farvæl! høyrde ein paa alle
Kantar, og kvite Lummedukar tok til aa slaa i Lufti
som mange smaae Vengjer. Men. der var ingen, som
veiftad etter Daniel. Gamle Maren hadde ikkje nokon
kvit Duk aa veifta med. Ho hadde berre ein liten
ein av raudrosutt Bomullsty; men den hadde ho
gløymt etter seg heime. Ho stod ut i den eine Kanten
av Bryggja, langt burte fraa dei fine, og beit i
Plagg-snippen og saag etter »vesle Daniel« med raude,
jam-merfulle Augo. Det var so vondt aa tenkja paa, at
han skulde so langt burt. Ho vilde ikkje graata, so
framande Folk saag paa det; men Graaten var ikkje
god aa døyva. Han fyllte Bringa som ein saar,
varm Flaum, og fram vilde han paa alle Slags Vis
og Maatar. Han skar seg heit og brennande fram i
Augo, og vreid seg bitterleg um den magre Munnen.
Men daa Baaten hadde lagt heilt ut fraa Bryggja,
og ho saag »vesle Daniel« staa aaleine der paa Fram-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
