- Project Runeberg -  Nordisk tidskrift för bok- och biblioteksväsen / Årg. XXIV. 1937 /
159

(1914-1935)
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

SKANDINAVISCHE REISEFRÜCHTE

159

pliciter commendans, exorat. Sermonem igitur ad auctorem Dominum
dirigens ait.–-.»

Obwohl ich keine Literaturkunde, keine Literaturgeschichte, keine
andere Handschrift kenne, die dies Werk dem bedeutenden und berühmten
Alanus de Insulis († 1202) zuschreiben1, halte ich seine Autorschaft für
durchaus möglich, ja für wahrscheinlich. Es sieht im Prolog und im
Kommentar, dessen Text ich zur Zeit leider nicht in der Hand habe, meines
Wissens nichts, was Alanus nicht gesagt haben kann, auch kein Zitat eines
späteren Schriftstellers. Von den angeführten Autoren ist mir als jüngster
Bernhardus Silvestris von Chartres (um 1150) aufgefallen. Gerade sein
Werk über die Weltschöpfung hat nach Manitius (S. 796) auf Alanus
starken Eindruck gemacht. Ein älteres Werk, das in der Erklärung der
Michaelssequenz vorkommt und im übrigen Schrifttum Alans beliebt war,
ist Boethius de trinitate. Für Echtheit spricht weiterhin, dass in einem
echten Werk Alans fast dieselbe Definition von ’Canticum’ vorkommt. In
dem ’ad Hermengaldum abbatem s. Aegidii’ gerichteten ’Liber in
distinc-tionibus dictionum theologicarum (Migne, Patrol. lat., CCX, Sp. 685 ff.)
heisst es (729 f.): ’Canticum dicitur mentis exsullatio proprie habita de
aeternis in vocem prorumpens. Dicitur praedicatio Novi Teslamenti, unde
Psalmista: »Immisit in os meum canticum novum.» Dicitur oratio
expri-mens Dei laudem, unde in cantico Moysi: »Cantemus Domino gloriose».
Dicitur exsultatio aeternae beatitudinis, uinle in apoc.: »Cantabunt sancti
canticum novum in conspectu agni.» Quandoque antonomastice Cantica
canticorum, scilicet epithalamium Salomonis, quod canit de ineffabili
coniunctione Christi et Ecclesiae, scilicet: »Osculetur me», et hoc ratione
dignitatis; et nota, quod canlica canticorum dicuntur duobus modis: aut
temporis antiquitate, ut illud Moysi, quia ante non legitur aliquod fuisse
cditum; aut mysterii dignitate, ut illud Salomonis, ([uod dicitur Sir
Hasi-rim, id est Cantica canticorum, Cantilena sponsi vei sponsae, Carmen dilecti,
Canticum amoris, Canticum dilectissimi vei amantissimi vei
desiderantis-simi vei laudcs sponsi vei sponsae etc.’ Am Schluss des Artikels
’Thy-miama’ (1. c. 973) weist Alanus auf den Schluss der behandelten
Michaelsprosa hin: ’Dicitur mentis devolio, unde canitur et post festa Michaelis
»Inclyta» etc. »super aram thymiamata», id est in ara crucis offeramus Deo
devotionem cordis.’ Vgl. Anal. hymn. LIII 307:

1 Letzte Zusammenfassung bei M. Manitius, Geschichte der lateinischen Literatur des
Mittelalters, iii (1931), s. 794—804.

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sat Dec 9 16:14:37 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/bokobibl/1937/0167.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free