Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Udeladelse af subjekt; "subjektlöse" sætninger i det norröne sprog (den klassiske sagastil) (M. Nygaard)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Nygaard: Udeladelse af subjekt. 15
at ekki skyldi þar á sjá nývirki (OH. 226, 17) þú fant eigi,
hvar upp skyldi lúka (SÉ. 34, 8).
þann má ei kefja, er gud vill hefja (Flat. III 408, 2)
má þar foda her manns (OH. 127, 3) heyra má þat, at ór
þér er barit alt hjarta (OH. 107, 17) Sigurdr konungr tók
úgledi mikla, ok mátti lítt njóta tals hans (Hkr. 674, 14)
reistu þar gálga ok hengdu þá þar, er sjá mætti útan af firdi
(OH. 46, 8).
jDÓrdr sér nú, at fara mun verda (Mork. 37, 4) soma
verdr vid slíkt (Hkr. 691, 28).
þess þarf (OH. 88, 26) lítils mun vid þurfa (Flat. I
551, 36) ekki þarf Sighvat at sneida (OH. 206, 29).
3. En ubestemt virkende kraft eller indflydelse
underforstaaes som subjekt ved transitive verber eller verber med
dativisk etter genitivisk styrelse, hvorved udtrykkes
a) foreteelser i naturen (lys og mörke - vind og veir
og andre fænomener i luften eller paa himmelen -
bevægelser i havet);
þegar er lýsti (OH. 38, 24) er lysa tók (OH. 73, 8) til
þess er Ijost gerdi (Eg. 89, 1) gerdi myrkt (OH. 218, 6) cfr.
þeir þóttust sjá fjpgur ljós í hauginum brenna, ok bar hvergi
skugga á (Nj. 78, 36).
til þess er vedr lægdi (Eg. 89, 1) tók at lægja vedrit
(Nj. 83, 16) vedr tók at birta (Flat. I 338, 30) þá gerdi
storm vedrs (OH. 86, 5) vedráttu gerdi harda um haustit
(Laxd. 145, 24) gerdi at þeim hrid mikla (Flat. I 338, 10)
er býr gaf (Eg. 70, 1) því næst laust á hrid mikilli (Laxd.
124, 5) var hvast vedrit, þá er rauf (Laxd. 50, 1) þat vard
um sídir, at þoku hof af h9Ídi (Laxd. 64, 12) tunglskin var
bjart, en stundum dró fyrir (Nj. 78, 33) þá laust röda á
hi-minn ok svá á sólna (OH. 216, 26) hann þóttist sjá, at
himininn opnadi (OH. 211, 3) þegar er sólina lægdi (Eb. 61, 5).
sjóinn gerir úkyrran yfir þeim - þá kyrrir sjóinn (Flat.
III 408, 6 fg.) segir, at þá skipti straumum (OH. 1367 19).
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
