Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
TORGRIM OG EG 127
livande var ho, plent som ein gjentunge. So totte
daa visst eg, og mor totte det same.
Ein kveld langt ut paa sumaren sat me og kvilde
aaleine uppaa jorde, saag ut yver bygdi og tala um
gamle dagar. Ho fortalde daa, at den gongen ho
reiste til Amerika, var det verst for henne det, at ho
ikkje hadde von um aa raaka meg meir. Eg skalv
i maale, daa eg spurde henne: «Tenkte du paa
meg likevel, Ingebjørg?»
— Det var deg i grunnen eg tenkte paa heile tidi,
sa ho.
Den kvelden vart det avgjort millom Ingebjørg
og meg; men ingen fekk vita noko, fyrr det vart
lyst for os eit aars tid etter.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
