Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Liber Secundus. De mira natura rerum Septentrionalium - Cap. III. De apparentibus vmbris submersorum
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
PRO declaratione præsentis capitis advertendum erit, qui | |
Islandia cur sic dicta. | Islandia terra est subjecta polo Arctico, vento præsertim Circio |
opposita, ac mari Glaciali propinqua: atque ob id dici | |
Vltimum Tyle. | meretur terra glacialis, seu vltimum Tyle, nulli veterum |
non celebrata: cujus incolæ a Saxone Sialandico continentissimi | |
dicuntur, religione satis Christiani propriam | |
Cantibus & rhythmis majorum | scripturam, historiamque rerum magnifice gestarum habentes. |
gesta recensent. | Suique temporis adhuc acta conscribunt: quæ & cantibus, |
ac rhythmis recolunt, atque promontoriis, seu scopulis | |
insculpunt, vt nulla nisi cum naturæ injuria intercidant apud posteritatem. | |
Islandiæ extensio. | Situs insulæ extenditur inter Austrum, & Boream, longitudine centum milliarium |
Germanicorum. Pro majori parte montosa, & inculta, præsertim versus plagam | |
Circius. | Septentrionalem, ob austera spiracula prædicti venti Circii, qui nec frutices elevare |
permittit. Insula est insolitis miracuhs prædicanda. Rupes etenim, sive promontorium | |
in ea est ( vt superiori capitulo tactum est ) quod instar Aetnæ perpetuis | |
ignibus æstuat. Ibique locus esse creditur pœnæ, expiatonisque sordidarum animarum. | |
Spiritus seu vmbræ | Illic nempe spiritus, seu vmbræ, comperiuntur se exhibentes manifestos hvmanis |
offeriit se | ministeriis submerforum, sive alio violento casum enectorum. Spectra sese offerunt |
hominibus. | congressibus notorum hominum tam manifesta, vt tanquam viventes accipiantur |
ab ignaris mortis illorum, data dextra. Nec deprehenditur error priusquam | |
Error deprehenditur | disparuerint vmbræ. Incolæ plurimum præsagiunt fata principum, quidue remotius |
separatione. | in orbe peragitur, revelationibus apparentium spectrorum non ignorant, prout |
inferius cap. de magicis præstigiis lucidius aperietur. Næc mysteria latebant Virgilium | |
sic dicentem: | |
Continuo auditæ voces, vagitus & ingens, | |
Infantumque animæ flentes in limine primo. | |
Nec procul hinc partem fusi monstrantur in omnem | |
Lugentes campi: sic illos nomine dicunt. |
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>