Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Aasmund Olavson Vinje (1818–1870) - Pantebrev
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
359
at eg i Jøtunheimen fekk ei bud,
der eg ein maanads tid kann liva vel
og styrkja millom fjellom skrott og sjæl.
Eg plassen valde, etter syn paa mange,
ved Bygdins vestre ende paa ein tange.
Praa logne heim, der ser du tindar vaja,
og Sletmarkhø, som "likjest Himalaya.
Med kvite lokkar stend ho som i tankar,
so nett som høgste tinden, Gaurisankar.
Eg tri fekk med meg til det byggjeverk,
men endaa er min pung so litit sterk,
at ikki eg, som er ein avsett kar,
kan løysa inn min part i denne gard.
Fem daler hådd’ eg; so var pungen tom,
og fem og tjuge er den heile sum.
Men detta vantad’ tjug til samskotslag,
det fekk av konsul Heftye eg idag.
For detta og den gode viljen sin
eg gjev’an pant i denne garden min.
So, um eg døyr, ell’ dreg av landet ut,
so eig i garden han den fjorde lut,
imot at han fem daler legger av
til deim, som paa mit bu kann hava krav,
foruten alt, som etter svart paa kvitt
paa garden kostat verdt i namnet mit,
ifall han inkje vil, som hender tidt,
j
til andre selja dette pantet sitt,
og draga pantasummen derifraa
hjaa deim, som garden etter auktion faa.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
