Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - X. Noko godt og noko vondt
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
62
Han bar eit langt spjot i liandi og lyfte dei
imot Robinson. Eg ser at alt dette ikkje
hev fenge deg til aa angra, og rio skal du
døy!" sa lian; maalet hans var det fælaste
Robinson hadde høyrt i si tid. Han var som
lamslegen av rædsl der han laag. Han hugsa
kor tankelaust han hadde livt i alle desse
aari og kor lite han hadde agta paa det gode
han hadde lært, daa han var ung, og det som
far hans hadde sagt. Han kunde til slutt
berre ropa: Gud hjelpe meg, Gud hjelpe meg
or denne naudi!" Daa vakna han; men otten
sat endaa lenge att i han, og han tok til aa
tenkja meir paa Gud og paa all den under
lege lagnaden sin enn han hadde gjort fyrr.
Endeleg gav det seg med den verste
sotti, og Robinson kom seg so mykje at
han vann risa or sengi. Han henta seg ei stor
flaska med vatn og blanda ein grand brenne
vin i det fyrr han drakk; han kulsa mindre
daa etterpaa. Hunden hans sprang og hoppa
av gleda, daa han saag han kom fram or
sengi att. Robinson saag at hunden var svol
ten og gav han mat, og til seg sjølv steikte
han eit stykke gjeitekjøt. Men han kunde
ikkje eta stort av det. Um kvelden aat han
eit par skjoldpaddeægg. Dei smaka godt, og
han takka Gud ; dette var det fyrste skikkelege
matmaalet han hadde ete etter han lagdest
sjuk. So freista han aa gaa ut; men han
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
