Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
um nóttina ok spurði, hverju gegndi um farar hans. Steinn
bað hann fá sér hest ok sleða með; sá hann, at þar var heim
ekit korni. Þorgeirr segir: »eigi veit ek, hvernug af stenzk
um fǫr þína, hvárt þú ferr nǫkkut í konungs leyfi; þótti mér
fyrra dags ekki mjúkt orð milli ykkar konungs«. Steinn mælti:
»þótt ek sjá at engu sjálfráðr fyrir konungi, þá skal ek ekki
svá fyrir þrælum hans«; brá hann sverði ok drap hann síðan
ármanninn, en hann tók hestinn ok bað sveininn hlaupa á bak,
en Steinn settisk í sleðann; fóru þá veginn, óku nótt alla; fóru
þeir ferðar sinnar, til þess er þeir kómu ofan á Mœri í Súrnadal;
síðan fá þeir sér flutningar yfir fjǫrðu; fór hann sem ákafligast.
Ekki sǫgðu þeir mǫnnum víg þetta, þar sem þeir kómu, en
kǫlluðusk vera konungsmenn; fengu þeir góðan forbeina, hvar
sem þeir kómu. Þeir kómu at kveldi eins dags í Gizka til bús
Þorbergs Árnasonar; var hann eigi heima, en kona hans var
heima Ragnhildr, dóttir Erlings Skjálgssonar. Fekk Steinn þar
allgóðar viðtekjur, þvíat þar váru áðr kunnleikar miklir með
þeim. Sá atburðr hafði áðr orðit, þá er Steinn hafði farit af
Íslandi, átti hann þá sjálfr skip þat, er hann kom af hafi útan
at Gizka ok lágu þar við eyna, þá lá Ragnhildr ok skyldi léttari
verða ok var allþungt haldin, en prestr var engi í eyjunni ok
engi nær. Var þá komit til kaupskipsins ok spurt at, ef þar
væri prestr nǫkkurr; þar var einn prestr á skipi, er Bárðr hét,
vestfirzkr maðr ungr ok lærðr heldr lítt. Sendimenn báðu prest
fara með sér til húss; honum þótti sem þat myndi vera vandi
mikill, en vissi fákunnandi sína ok vildi eigi fara. Þá lagði
Steinn orð til við prest ok bað hann fara. Þrestr svarar: »fara
mun ek, ef þú ferr með mér; þykki mér traust at því til umráða«.
Steinn segir, at hann vill víst þat til leggja. Síðan fara þeir
til bœjarins ok þar til, er Ragnhildr var. Lítlu síðarr fœddi
hon barn, þat var mær, ok þótti heldr ómáttuligt. Þá skírði
prestr barnit, en Steinn helt meyjunni undir skírn, ok hét su
mær Þóra. Steinn gaf meyjunni fingrgull. Ragnhildr hét Steini
vináttu sinni fullkominni, ok hann skyldi þangat koma á hennar
fund, ef hann þættisk hennar liðsemðar þurfa. Steinn segir svá,
at hann myndi eigi fleirum meybǫrnum undir skirn halda —
ok skilðusk þau at svá búnu. En nú var þar komit, er Steinn
heimti þessi vilmæli at Ragnhildi ok segir, hvat hann hefir
hent, ok svá þat, at hann mun hafa orðit fyrir reiði konungs.
Hon segir svá, at máttr skal at magni um liðveizlu hennar, bað
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
