N:o 60.
Du har at fordra af mitt sinne |
* * * |
Du har at fordra, vill jag minnas, Svara mig i hast - Alt hvad uti ditt våld kan finnas Uti löst och fast. Så rigtigt &c. |
* * * |
Du har at fordra ur min tunna, Säj hvad vill du ha? - Den sista droppan mig förunna Af ditt Mallaga. Så rigtigt &c. |
* * * |
Du har at fordra, välj det bästa, Säj hvad vill du ha? Jo natt och dag at hos dig gästa, Supa och må bra. Så rigtigt &c. |
* * * |
Du har at fordra hvad dig fägnar, Säj hvad önskar du? Jo men at få på dina vägnar Sofva hos din Fru. Så rigtigt &c. |
* * * |
Du har at fordra, säj, må göra, Hvad dig faller in. Jo men, om du blott orkar höra, At din Fru blef min. Så rigtigt &c. |
* * * |
Du har at fordra, säj nu åter, Säj alt hvad du vet. Jo men, du nycklen mig tillåter Få til din Pulpet. Så rigtigt &c. |
* * * |
Du har at fordra, låt oss dricka, Fölg du din natur. Gutår! tillåt mig ur din ficka, Ta ditt vackra Ur. Så rigtigt &c. |
* * * |
Du har at fordra, säj nu mera, Hvad som anstår dig. Jo denna Jackan just, ponera, Bättre kläder mig. Så rigtigt &c. |
* * * |
Du har at fordra, dessförinnan, Blir jag ej i fred. Rätt sagt, til minne af Värdinnan, Tar jag denna Sked. Så rigtigt &c. |
* * * |
Du har at fordra, nu uprepa, Hvad dig fägna skull. Jo men at jag dig sjelf fick svepa, Och ta ditt Schatull. Så rigtigt &c. |
* * * |
Så vill jag då med dig clarera, Utan list och flärd. Din skål som Värd, och därtil mera, En storståtlig Värd. Så rigtigt häll i dig och svälj &c. |