Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_240_
liava med seg Sven Dufva og ein Hr. Monsen, »Don
Pedro«, som Aslak Fjordan kallad han. Stormengdi
av Pipararne skulde sitja i andre Rad; men hellest
var dei spreidde yver heile Teatret. Det vilde verta
ein »f}’rste Rangs Konsert«, sagde Rud, so sannt alle
gjorde sin Skyldnad.
— Med bleike Kinner og bankande Hjarta sat
Daniel paa Plassen sin i tridje Rad og ventad paa
det, som koma skulde. Bak seg hadde han ein stor
Slamp av ein Fyr, ein Slaktar elder nokot slikt, som
han likad berre so maateleg; men verre var det, at
der burte i ein annan Bolk sat ein Konstabel. Vilde
han blanda seg i Leiken? — Daniel spurde
Sidemannen sin, Hr. Monsen, um dette. Hr. Monsen drog
paa Gjeipen. »Han har ikke noget med at hindre den
frie Meningsytring«, grein han i Sekstar paa sitt
Fjordamaal.
Orkestret tok til aa spela; Daniel høyrde ikkje
paa det. Med Hjarte verk lagde han Merke til, at det
var komet endaa ein Konstabel inn paa tridje Rad.
Han kunde ikkje annat enn gjera Hr. Monsen kjend
med dette. Hr. Monsen vreid paa sin fiskekalde Munn
og sagde i grettne, snøgge Septimar: »Hva Fan gjør
dæ da?«
Daniel vart skamfull. Den Monsen maatte vera
ein modig Mann. —
Det var som Lufti i Teatret var ladd med
Nervøsitet. Ei uroleg Kviskring gjekk langs
Benkj-erne som Vindpust i visne Blad; og kor Daniel vende
.seg, saag han bleike, ventande Aasyn. Stykket
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
