Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
108
so mjukt og rundt og smørblidt og lokkande som ei
Pannekaka. Daniel saag paa denne Gjenta og likad
henne. Tala til henne vaagad han ikkje; men han
likad aa sjaa henne, og det var ikkje lengje, fyrr
han tenkte paa henne, naar han ikkje saag henne og.
Han vilde henne ingenting! for han elskad henne
naturlegvis ikkje. Men hadde han kunnat litt av
Bruviks Kunster, so vilde han gjort seg kjend med
henne i all Tukt og Æra; for daa hadde det vortet
so mykje hyggjelegare paa Hybelen. Men Daniel
kunde ikkje Bruviks Kunster. Han vaagad seg ikkje
eingong til aa bjoda Berta Maria ein Teaterbillett.
Men likevæl var han glad for ho var her, og
tilslutt tenkte han mest likso tidt paa henne som
paa Inga. Det var paa ein annan Maate; for Berta
Maria var berre ei Tenesttaus, og Inga Holm var
Idealet; men han maatte likevæl undrast paa, at ho
var so ofta i Tankarne hans; for han elskad henne
ikkje, det var han stød paa. —
Det var vondt for Daniel aa klara seg med dei
Pengarne, han no fekk; og han tok til aa faa
Smaa-gjeld. Men det verste var, at til Sumaren maatte
han hava nye Klæde. Han skreiv til Lensmannen
um dette ei Stund yver Jol, men fekk ikkje Svar.
Endeleg kom der Brev; men det var fraa Finsen.
Og denne skreiv, at Herren i sin Naade hadde kall at
Lensmannen heim til seg. Og Finsen torde segja, at
den gamle Mannen i Sanning hadde faret med Fred.
Han tvilad ikkje paa, at den Sjæli var frelst; og for
det maatte me alle, og Daniel ikkje minst, lova og
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
