Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
103
— Inga Holm var bleikar© no og høgare, men
ikkje mindre søt. Dette Drag av sorgmild Lengt,
denne Daam av blid, elskhugssaar Drøyming, laag
yver henne enno som eit Huldreslør. Men kvi var
ho so bleik, den vene Møy? Hadde ho Sorg? Gjekk
ho i ein Lengt, som ikkje fann Ord? Kunde ho
ikkje sova um Notti for Tanken paa sin Ven? Og
Daniel kjende Bringa si gaa fall av søte Straumar
ved den Tanken, at kanskje var det honom, ho bleik
-nad burt for i Løynd. Men . . . dersom det no var
ein annan. Og kor rimelegt var ikkje det. Daa vart
det graakaldt og tomt ikring Daniel, og inni Bringa
hans vart det og graakaldt og tomt, med smaae,
rivande Styngjer.
Han sat uppe i Skulemeistarstolen i Dag, til eit
Merke paa, at han no var korneon upp yver Aalmugen.
Og han sat der og gjorde Kur til Inga Holm ’ paa
Avstand som i gamle Dagar. Men ein uventande og
forunderleg Ting hende honom i Dag. Daa Messa
var slutt, kom gamle Klokkar Holm og bad han med
seg heim til Middags. Daniel vart blodraud og reint
fortryllt. »Takk . . . Takk«, sagde han, og visste
det ikkje. Han tenkte med ei hard Hjartebanking
paa, at kankje var det Inga sjølv, som —! Og saman
med ein av dei eldste Skulemeistrarne fylgde han
med bivrande Hjarta Klokkaren heim.
Gamle Holm var fornøgd med Daniel. Guten
hadde ikkje forandrat seg, so vidt han kunde forstaa.
Utan i Maalet, naturlegvis. Dei sunne
Grunnsetning-arne, som han var heim angj ord med, hadde han haldet
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
