Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
72
av Bondestanden. Dei, me no hadde, var so
framands-lege, og kjende so lite til Livet hjaa den simple Mann,
at det var plent som dei skulde vera ein annan
Nasjon. Bondegutarne derimot, dei visste, kva Folket
hadde aa staa i. —
Han hadde snakkat litt med Daniel og totte
han saag ut til aa vera ein snild Gut. Han kom
innum att ein Gong sidan og snakkad meir med
Daniel. Denne totte ikkje, at han, soin Skulegut,
kunde hava Meiningar mot ein Mann som gamle
Lensmannen, og dei kom daa svært godt til Lags.
Berre naar Tarald kom innpaa um Jaabæk og
Spare-tanken, og um at Embættsmennerne hadde det so altfor
feitt, daa totte ikkje Daniel, at han kunde vera. heilt
med. Men han vilde ikkje segja imot helder, og so
greidde han seg fraa det med, at han hadde havt
for annsamt paa Skulen til aa kunna fylgja med i
alt slikt. Men daa han saag, at Tarald Ruste ikkje
var fornøgd med dette, lagde han snøggt til, at det
naturlegvis var ein god Ting aa spara. »Ja, det
lærer du nok aa forstaa!« meinte Tarald.
Etter dette hadde Daniel litt Von likevæl um
Lensmann Ruste.
Og Lensmann Ruste hadde Von um Daniel.
Han gjekk og undrast paa, kven han skulde faa med
seg til aa hjelpa denne Guten fram. I Bygdi var
der ingen, som aatte Pengar, utan Presten; men det
var ingen, som gjekk til Presten etter Pengehjelp.
Derimot kjende han eit Par Menn i Byen, som ein
kanskje kunde prøva. Grosserar Helle var ein bra
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
