Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
70
Daniel til aa skriva under paa, at han skulde betala
Gjeldi — halv tridje hundrad Dalar — so snart han
fekk Embætte elder fast Post, og so skulde Maren
og Elias gaa god for Daniel og sjølve staa for
Peng-arne, um han døydde elder vart helselaus; og
endeleg skulde dei betala 5 Prosent Rentur um Aaret,
til dess Pengarne var greidde. Daniel skreiv strakst
under. Det kunde ikkje skilja honom nokot, det, og
so vart der daa ein Ende paa desse ufysne
Forhand-lingarne. Til Lagverja tok Maren gamle Tarald
Ruste, som fyrr hadde voret Lensmann, og det vart
avgjort, at ho skulde verta sitjande i uskift Bu. —
Der var ingen løynd Rikdom aa finna, ingen
nedgraven Skatt, ingen Pengehop paa Kistebotnen.
Kunde Maren og Lias med Stræv og Sparing fikta
seg igjenom, so vilde det vera mest meir enn
ventande.
Til Daniel var der ingenting. Dei sagde han
fekk prøva aa koma inn paa ei Kraambud. Han
svarad ha og ja. Kva skulde han paa ei Kraambud?
Han gjekk som i ei tung, tung Ørska. Det var
ute med alt. Og verst var det aa tenkja paa Inga.
Inga, Inga. Kva tenkte ho no? Han torde
ikkje visa seg i Neskyrkja i denne Tidi. Men kvar
Sundag, naar Folk gjekk fraa Kyrkja, sat Daniel
paa ein Stein attum ein stor Runne ovanfor Vegen
og glytte ned etter Inga.
— Det kunde ikkje gaa slik! Her maatte koma
Hjelp. Hadde Vaarherre hjelpt so langt, so maatte
han hjelpa lenger!
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
